Analyse 500 meter zeges vanuit binnen- en buitenbaan
1 juni 2014
500 meter schaatsers die starten in de buitenbaan hebben de laatste binnenbocht. Door de kleinere radius van de bocht ten opzichte van de buitenbocht is de middelpuntzoekende kracht die de schaatser moet leveren groter.
De Noor Nils Lid Hjort toonde voor de periode 1984-1994 met behulp van statisch onderzoek een nadeel aan voor de 500 meter schaatsers startend in de buitenbaan. De ISU introduceerde naar aanleiding van dit onderzoek het 500 meter klassement over twee afstanden. Bij de introductie van de WK Afstanden in 1996 werd de kampioen aangewezen aan de hand van tweemaal de 500 meter met eenmaal een start in de binnenbaan en eenmaal in de buitenbaan. Ook bij de Olympische Winterspelen werd vanaf 1998 de kortste afstand tweemaal verreden.
In 2010 publiceerden Kamst, Kuper en Sierksma eenzelfde soort statistisch onderzoek, maar nu met gegevens over de periode 2002-2008. Uit deze gegevens bleek dat het nadeel voor de schaatsers startend in de buitenbaan was verdwenen. Zij concludeerden dat de uitslag over 500 meter gebaseerd kon worden op één 500 meter en stelden voor een klassement op te maken aan de hand van de beste van beide 500 meters.
Nu de discussie oplaait of het zinvol is om de 500 meter wel tweemaal te schaatsen en het afschaffen van het 500 meter klassement zelfs onderwerp is bij het komende ISU Congres in Dublin (start 9 juni), heeft Ronald Mulder van Team Beslist.nl SchaatsStatistieken.nl verzocht om de resultaten eens nader te bekijken.
Liefst 55 van de laatste 82 winnaars van een enkele omloop in een internationale 500-meter-wedstrijd hadden de laatste binnenbocht. De kans dat dit op toeval berust is slechts 0,13%. Daaruit blijkt onomstotelijk dat de laatste binnenbocht een niet-verwaarloosbaar voordeel oplevert. In de toekomst moet de tweede 500 meter dan ook behouden blijven, anders worden de schaatsers die de buitenbaan loten bevoordeeld.
Bekijk hier de volledige analyse (pdf 294 kB, 8 pagina's).
Klik hier voor het persbericht.